Je hebt geen griep of keelontsteking, maar je meldt je wel ziek op je werk. Je wilt of kunt niet naar behoren functioneren omdat je privéproblemen hebt: relatiestress, verdriet omdat iemand overleden is of je moeder heeft hulp nodig en kan die nergens anders meer krijgen. Er is geen medische indicatie, maar werken kun je niet. Heel begrijpelijk, wie heeft zoiets nog niet meegemaakt?Toch is het wel aardig om te zien waar de percentages van dergelijke ziekmeldingen het hoogst zijn: onder ambtenaren. En het laagst: bij zzp'ers. Als motivatie noemt de Volkskrant in een artikel hierover dat de zzp'er niet-werken financieel als eerste voelt en dus zal zorgen dat hij of zij aan het werk blijft en het anders regelt. Een wat vaag verhaal dat wel tot nadenken stemt.
Wat is werk?
Vooral over wat werken voor wie betekent, kort gezegd. Een ambtenaar denkt heel anders over werk en geld dan een zelfstandige. De ambtenaar heeft over het algemeen een vaste baan en is, zeg 32 uur per week ergens aanwezig. De werkdruk is niet hoog en hij is zeker van zijn salaris. Voordat de ambtenaar ontslagen wordt ben je al gauw een procedure van twee jaar verder. Het werk is inhoudelijk bovendien nooit het werk waar hij voor zou kiezen. Omdat een ander het bedenkt.
Een zzp'er is over het algemeen altijd bezig met het werk. Hetzij om het te zoeken en te creëren, hetzij om het te doen. Als hij het doet, dan doet hij het goed omdat hij weet dat dat meer werk zal opleveren. Eigen initiatief wordt beloond, evenals creativiteit en onderscheidend zijn. Geen werk betekent niet alleen geen geld, maar ook geen zinvolle invulling van het leven, als ik dat even zo mag noemen.
Ondernemerschap
Het grote verschil tussen de twee is het ondernemerschap. De ambtenaar heeft dat niet. Heeft ie ook niet nodig, hij moet gewoon doen wat de baas zegt. Doen wat een ander bedacht heeft. Niks op tegen, maar hij is wel vervangbaar, inwisselbaar. Dat doet iets met je. Je hoeft jezelf niet dagelijks opnieuw uit te vinden, de wereld in gedachten af te grazen naar kansen en contacten, geen enkel idee te hebben van iets werkelijk zelf maken, in de wereld zetten. Daarom wil de ambtenaar ook altijd graag naar huis, vrij nemen, met vakantie, enzovoort.
En dan ben je wat gevoeliger voor privésores. Die dringen zich aan je op, ook tijdens het werk. Als het werk niet dwingend is, niet authentiek en ook niet echt altijd even noodzakelijk, dan hebben die privéproblemen vrij baan om alle aandacht op te eisen. Ze nemen de boel over en je kunt niet eens meer werken. De urgentie van het werk ontbreekt, en dat weet het systeem van de ambtenaar. En dus meldt hij zich ziek.
Het leven gaat door
De zzp'er is blij dat hij weer aan het werk kan en vol overgave kan doen waarvoor hij zelf gekozen heeft en waarvoor hij vechten moet. Hij zet iets neer, hij laat iets groeien misschien, hij doet iets dat anderen graag willen hebben want daarvoor wordt hij ingehuurd. Hij weet ook dat hij de privéproblemen het hoofd zal moeten kunnen bieden en heeft de discipline ze terzijde te leggen. Want ja, er moet brood op de plank, maar vooral: het leven gaat door.
Voor de ambtenaar zou het goed zijn om bijvoorbeeld een uurtje per dag geconcentreerd te schrijven over diens problemen. Zo isoleert hij de aandacht voor de problemen van het werk. Dit geldt voor de zzp'er trouwens ook, maar die heeft zoiets over het algemeen al zelf bedacht.
Ingeleverde identiteit
Bovendien heeft die zzp'er meestal niet het contact met een bedrijfsarts, die zijn baan per slot van rekening ook te danken heeft aan het bestaan van de ambtenaar of anderssoortige kantoorklerk in organisaties waar mensen überhaupt hun identiteit moeten inleveren. Dan is de mogelijkheid van ziekteverzuim toch altijd ergens een plusje.
Wil je je privéproblemen ook geconcentreerd aandacht geven en ze je niet van je werk laten houden?
Mindful Analysis is de manier om schrijvend concreet en indringend zaken te analyseren en op te lossen. Een week schrijven doet wonderen. Contact.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten