vrijdag 29 juli 2016

Hoe intrigerend toch: de liefdesrelatie

Altijd een fijn en intrigerend onderwerp: de liefdesrelatie. Twee mensen die van elkaar houden, elkaar het beste gunnen, in elkaar opgaan, samen optrekken, tot elkaar aangetrokken zijn, intiem zijn, voor elkaar zorgen en zo voort en zo verder. O ja, en trouw zijn aan elkaar. En elkaars 'maatje' zijn, elkaars 'beste vrienden'. Een tweeëeheid waar niemand tussen komt. Ze horen bij elkaar. Ze zijn van elkaar.

Wie verlangt er niet naar een mooie, liefdevolle, waarachtige relatie met iemand anders? Het is een groot goed, zoveel is zeker. Maar, zoals
iedereen weet die ooit een wat langere relatie heeft gehad, er kan ook van alles aan mis zijn, en mis gaan. En in de loop van het leven verandert de invulling van de liefdesrelatie ook. Eenvoudigweg omdat de behoeften van iemand van 20 anders zijn dan die van iemand van 50. Er hoeven in het laatste geval bijvoorbeeld meestal geen kindertjes meer gemaakt te worden. Dingetje.

Exclusieve liefde 

De liefdesrelatie van nu is ook een andere dan die voorheen, althans wat betreft de praktische organisatie. Vrouwen zijn niet meer economisch afhankelijk van mannen en kunnen zich vrijer bewegen. Niet iedereen heeft een huwelijk voor ogen. De rolverdeling tussen mannen en vrouwen ligt niet meer vast. Als we het hebben over trouw en ontrouw zal er niet veel veranderd zijn, alleen praten we er misschien meer over...

Wat wel lijkt te veranderen is de situering van de liefde. Zeker als het gaat om relaties op latere leeftijd. De liefde bestaat niet meer exclusief tussen twee mensen die een relatie hebben. Er zijn exen, er zijn vrienden, er zijn minnaars en minnaressen. Als je verliefd wordt, hoef je niet meteen een relatie met diegene, laat staan dat je moet trouwen. De relatie is in de meeste gevallen ook niet voor eeuwig. Althans niet in die vorm.

De nieuwe liefde? 

Veel mensen moeten zich op een bepaald moment ook weer opnieuw uitvinden. De vaste baan is verdwenen, het huwelijk met de kinderen achter de rug, en ook het perspectief van een zorgeloze oude dag is vervlogen want het pensioen is door anderen al opgemaakt. Wat te doen, hoe te leven? Hoe lief te hebben? Na decennialang samenwonen is alleen wonen een verademing. En wat kun je genieten van de hele schare vrienden die je in de loop van het leven hebt opgebouwd.

Er is tijd, er is ruimte, en er is liefde. De vraag is alleen: hoe gaan we ermee om?

Herkenbaar? Laat jouw ervaringen weten, of je vragen, of je voorstellen. 
Want echt, we weten het niet meer...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten