55+ en werkloos - de vernederde gelovige - in een 'baan'

Afgelopen week interviewde in het programma Hollandse Zaken Cees Grimbergen (met voor de verandering gewassen haar) 55+ers over hun status van werkloos zijn. Dat is geen pretje, zeker niet als je bedenkt dat deze mensen niet oud zijn, maar ten volle hebben meegeprofiteerd van, zeg maar, de gezondheidsvooruitgang. Ze zijn nog vief en ogen redelijk fit. Ze zouden makkelijk kunnen werken en willen dat in ieder geval.

Maar ze doen het niet. Honderden sollicitatiebrieven hebben ze verstuurd, de ene UWV-training na de andere gevolgd en eentje vertelde dat hij noodgedwongen zijn huis moet opeten want de inkomsten zijn tot
nul gereduceerd. Bijstand krijg je tegenwoordig ook niet meer zo makkelijk en al met al wordt het je zwaar te moede. In dit welvarende land, waarvan je toch denkt dat er genoeg te doen is.

Het is de leeftijd. 

'Dat ene regeltje, het noemen van je geboortedatum in je cv, had er niet moeten staan.' Aldus de afwijzing voor een baan van een van de 'slachtoffers' - want ja, laten we ze dan ook maar meteen zo noemen. Ze klagen, hebben het moeilijk, proberen er het beste van te maken, maar worden als gevolg van de behandeling door UWV & werkgevers & overheid kleiner en kleiner.

Arbeidsethos 

Waar het almaar over ging was over de 'baan'. Over het 'aan de slag gaan bij een werkgever'. Alsof er geen alternatief bestaat. Een verongelijkte toon in het verhaal over '30 jaar gewerkt als xyz en dan sta je op straat'. Ergens gaat er iets niet goed hier, ergens mist men iets. Dat heeft te maken met het UWV dat ondernemerschap nu niet bepaald stimuleert, maar ook met het arbeidsethos van de mensen zelf, dat inderdaad decennialang is meegegaan en er diep inzit.

Er was maar een vrouw die zich afvroeg: wat doet dit met mij en wat kan ik ermee? Ze startte een bedrijf, schreef een boek en maakte daar bij Hollandse Zaken - wat kan het schelen - onverschrokken reclame voor. En zo hoort het ook. Wat ik bedoel is: niet alleen de baan voor het leven bestaat niet meer, ook het tijdelijk dienstverband is niet meer voor iedereen weggelegd. En waarom zouden we dat ook blijven verheerlijken?

Waar gaat al dat ziekteverzuim over? 

Waar komen al die burnouts vandaan?

En rara, hoe kan het dat er steeds meer mensen voor zichzelf beginnen? Niet alleen omdat ze werkloos zijn geworden, hoor. Vooral omdat ze zichzelf willen ontwikkelen, willen weten waarom ze doen wat ze doen, niet in een keurslijf willen lopen en overgeleverd willen zijn aan de grillen van bestuur & beleid van mensen die ze niet kennen. Om nog maar te zwijgen van incompetente managers.

Zet dat ondernemerschap in jezelf aan 

Ondernemerschap dus. Dat is om te beginnen wat deze jonge ouderen zouden moeten ontwikkelen bij zichzelf. Zet het aan, vraag je af wat je kunt en waar je dat kunt inzetten. Begin een winkel, in wat dan ook.

Enne... vrijwilligerswerk betaalt niet. Daar moet dat aureool van heiligheid ook maar eens vanaf worden gestroopt. Ander onderwerp.

________________________________________________________________________________
Hoe doe je dat, dat ondernemerschap aanzetten? Begin met een diepgaand zelfonderzoek en vind het in een week schrijven uit. Mindful Analysis - professionele coaching en therapie

Meld je direct aan en je kunt beginnen.