zaterdag 14 mei 2016

'Voor mij is het belangrijk dat jij gelukkig bent' - Frans Kellendonk

Geworstel met de liefde, wie kent het niet. Gezien de enorme groei en bloei van datingsites voor alle leeftijden, opleidingsniveaus, geslachtsvoorkeuren is het een drukte van belang voor Cupido om op dit moment zijn werk naar behoren uit te oefenen.

En raakschieten doet hij, maar niet altijd. Of liever gezegd: zelden.

Door dat malle internet is het nog wat ingewikkelder geworden want daar gaat het zeker niet meer om de gewone beweging van de Liefde zelf, maar om profielen - en in Godesnaam, wat zijn dat.

Cynische en sceptische teksten in overvloed over deze ramp die uiteindelijk 'eenzaamheid' heet, en ik waag me maar even niet aan iets van dat genre. Dergelijke stemmingen zou ik trouwens ook van ver moeten halen, dus laat maar.

Wel aan iets anders. Aan de verbeten, verschrikkelijke, berekenende argumenten die mensen kunnen bedenken om wel of niet met elkaar te zijn. Ze proberen daarmee de Liefde te overschreeuwen en denken het maakbaarheidsdenken tot hun persoonlijke zege te maken.

(Ben trouwens benieuwd wat Diederik Samsom daarover te melden heeft, over zeg, een jaar of tien. Maar dat terzijde)

Intussen denk ik over de Liefde en is er een ding dat toch echt de kern, het begin, het einde en de essentie van de beleving en ervaring ervan is en dat is dat zinnetje van Frans Kellendonk in een van zijn mooiste verhalen:

'Ik hou van je. Voor mij is het belangrijk dat jij gelukkig bent.'

Als je aan helemaal niets van de ander merkt dat hij het belangrijk vindt dat je echt gelukkig bent, dan is het tijd om andere dingen te gaan doen. Dus als hij of zij jou alleen maar inzet voor het eigen geluk, of als het hem of haar geen bal kan schelen hoe jij erbij zit, wat je doet, waar je je mee bezig houdt, zolang je maar paraat staat als het om zijn of haar welzijn gaat, dan is het geen liefde.

Open deur, zou je zeggen. Maar geef ze de kost. Wat dat aangaat zijn de beste politieke strategieën te vinden in liefdesrelaties die, precies, bij de gratie van juist deze dagelijkse concentratie op deze strategieën, in stand worden gehouden. Of juist middels die 'profielen' en 'matches' in het leven worden geroepen.

Gemiste kansen voor het echte Grote Werk. Voor zowel de politiek als de liefde. Dergelijke talenten eten elkaar op, consumeren elkaar in een duivels pact van weerzinwekkende ijdelheid en angstbezweringen die niets meer met menselijk geluk te maken hebben. Zwarte gaten zijn het, zuigende, vernietigende entiteiten waarvan niemand weet waar ze eindigen.

De tijd gaat voorbij, je leven gaat voorbij, je ziet niet meer de schoonheid en wonderen van de seizoensveranderingen, voelt niet hoe de Liefde die gewoon voor je regelt en al het mooie elementaire gebeuren ontgaat je. Terwijl je dat allemaal gewoon cadeau krijgt omdat je leeft.

Waar ik mijn inspiratie vandaan heb? Gewoon, van Netflix. De briljante serie Marseille.

Allemaal kijken!

Maar ook graag allemaal Frans Kellendonk lezen....




Geen opmerkingen:

Een reactie posten