zondag 3 april 2016

Oxytoxine - hoe het leven nog maakbaarder wordt. Of toch maar niet?

Sjongejongejonge. Soms vraag je je af of de mens nog wel een beetje normaal over de mens kan nadenken en of we eigenlijk wel iets hebben geleerd van al die wijsheden, studies, kunst en literatuur die onze cultuur te bieden heeft.

Hoe zulks?

In het FD van dit weekend staat een stuk van een journalist die als een soort proefkonijn meedoet met een dagje oxytoxine aanmaken bij de RABO-bank. Een hormoon en neurotransmitter die ervoor zorgt dat we liever voor elkaar
zijn. En dat is goed voor het werk.

Gaap...

En niet alleen deze bank laat een mevrouw haar workshopdagje geven, dit gebeurt op meerdere plekken. Ik zal haar naam niet noemen omdat ik haar de klussen niet wil afnemen, er is tenslotte een markt voor. En dat is nu juist het schrijnende, dat we kennelijk niet uit onszelf weten dat oprecht aardig doen, sympathiek gevonden worden, elkaar aandacht geven, lief zijn, goed is voor alles, dus ook voor het werk.

Hormonen- en hersenmaffia

En iedere keer die, ja wat is het eigenlijk, 'verklaring': het komt door een functieverandering of stimulering van de amyglia, het zit 'm in de hypofyse, nee, de hippocampus is de vredestichter of boosdoener. En dan de hormonen nog, die je ook kunstmatig kunt aanmaken met bepaalde voedingsstoffen. Dat je, zeg maar, wordt wat je eet. Simpel.

De mens is een machine, een ding dat je kunt manipuleren en besturen

Dus mijn menszijn is geheel in mijn handen, ik kan het linksom of rechtsom laten gaan, ik heb mezelf geheel en al in mijn macht, en met een beetje hard werken en af en toe iets laten bijspijkeren, -spuiten of slikken, kan ik de ander er ook nog mee imponeren en manipuleren.

Of toch niet?

Want wat als de ander nu net een beetje geïrriteerd raakt van mijn aardig zijn? Wat als mijn perfecte uiterlijk en lichaamsgeur - volgens mij dan - helemaal niet in de smaak vallen? Wat als het feit dat niemand kan raden hoe oud ik ben omdat ik alles dicht heb laten botoxen, mij juist minder toegankelijk en dus minder aantrekkelijk maken?

Maakbaarheidsfabeltjes 

Het zit 'm niet zozeer in die menselijke machine met zijn eigen maakbaarheidsfabeltjes, het gaat allemaal om relaties tussen mensen (en ook dieren). En dan gaat het om de geest, om niet-tastbare dingen, om gevoelsstromen die je niet in je macht hebt. En juist dat maakt het leven zo mooi - en soms zo ellendig. Maar maakbaar is dat allemaal niet.



Niettemin kan het tijd zijn om iets aan je eigen leven te veranderen...

Stuur dan een berichtje. Je kunt direct beginnen met Mindful Analysis - online coaching en therapie door dagelijks schrijven. Na een week ben je alweer stukken verder, beloofd.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten