Waarom blijven mensen elkaar het leven zuur maken? Hoe angst het leven saboteert

Stellen die bij elkaar blijven terwijl de relatie liefdeloos is geworden. Mannen en vrouwen die geheime verhoudingen hebben die niet zo heel erg geheim zijn. De omgeving weet ervan, of heeft op z'n minst vermoedens. Het is stof tot roddel, maar ook aanleiding tot ongemak en ongeluk, ook van buitenstaanders.

Dit soort toestanden kan jaren, zo niet decennia lang voortduren. Zonder dat iemand er wezenlijk iets aan verandert. De buitenwereld vraagt zich af hoe dat kan, maar vaak verschilt de binnenwereld van die buitenwereld zelf er niet veel van. Mensen houden ongeluk in stand. Want dat is wat het is als je jezelf voorhoudt dat het zo veilig en vertrouwd is, maar het hart steeds killer wordt.
Als je intens naar een ander leven verlangt maar als de dood bent voor de emoties en toestanden die daarbij kunnen komen kijken om dat leven werkelijk te realiseren. Want jeminee, waar te beginnen? 

Veilig en vertrouwd? 

Het idee dat ‘iets’ beter is dan niets en de angst voor dat grote, gapende gat dat eenzaamheid heet. Of alle vragen die over de gedroomde ander hebt. Kun je dat wel, opnieuw beginnen? Is dat niet ook doodeng, weer met een nieuwe? Wat als je spijt krijgt? Weet je wel wat je voelt, voel je wel wat je weet? De veiligheid en vertrouwdheid zitten nog wel aan de buitenkant. Van binnen is de boel allang een martelgang van twijfel, verscheuring en een onophoudelijk vragen naar inzicht in de toekomst. Dat je niet krijgt.

Hechting en ogenschijnlijk gemak 

De hechting aan de omgeving, de gewoontes, de zekerheid dat iedere dag toch weer zonder al te veel kleerscheuren voorbij is gegaan. De dagelijkse dingen die zich voltrekken zonder dat je erbij stil hoeft te staan. En dan lig je daar weer, geen zin in seks, wachtend op de slaap die altijd te laat komt. Enigszins opgelucht want je hoeft ook na deze dag niet door die nachtmerrie van verdriet, verwijt en onthechting heen, die, nog onbekend maar des te dreigender, als een zwaard van damocles boven je hoofd hangt. Denk je.

Het gevaar van emotionele pijn, van verlating en de dingen weer opnieuw op moeten bouwen weerhoudt je ervan om de stap te nemen, om te zeggen hoe het zit. Nee, dan liever de tijdelijke troost van de minnaar of minnares, even proeven aan het Paradijs en dan snel weer naar huis. Zo is het toch ook goed? Wat is er mis met mijn leven? Ik heb mijn schaapjes wel op het droge, etc.

Iedereen wordt deelgenoot

Intussen praat je er wel steeds meer over met anderen. Of anderen praten er met elkaar over want het ontgaat niemand dat je alweer niets liefs over je echtgenoot hebt gezegd. Of dat je rood van ergernis werd toen je vertelde dat ze weer met haar moeder met vakantie moest. Je kinderen stellen vragen. Je vrienden vragen of er nog ontwikkelingen zijn. Of die ander al bij zijn of haar echtgenoot weg is. Of je er niet eens iets aan moet veranderen.

Natuurlijk moet je er iets aan veranderen. Het jezelf en elkaar vastdraaien is een vorm van tijdverspilling die het leven niet leuk vindt. Je krijgt er stress van, je ontwikkelt je niet, je ontneemt jezelf en de ander alle ruimte om gelukkig te worden. Dit gaat niet om echtelijke trouw, dit gaat om trouw aan jezelf zijn. Dat is niet het consumeren van anderen. Ze voor jouw karretje spannen omdat je zelf te bang bent om... echt gelukkig te worden?
_____________________________________________________________________________

Mirjam.nu biedt snelle en effectieve e-coaching en internettherapie aan bij persoonlijke issues. Met de Mindful Analysis-methodiek voel je je binnen een paar dagen stukken beter. En alles gaat gewoon via email.

Leg hier direct vrijblijvend je vraag aan haar voor en je ontvangt snel een reactie.